Ayran

 
Taka ze mnie podróżniczka, jak z koziej... No dobra, nie będę się obrażać, ale coraz trudniej mi wrzucić parę ubrań do torby i wyruszyć. Kiedyś wystarczył plecak, namiot i karimat i świat stał otworem, a teraz... ech. Obrosłam w rzeczy, strzykanie i poczucie odpowiedzialności. W strachy niepotrzebne. 

Czasami udaje mi się je walnąć i na chwilę cichną. Przyczepiona do MMŻ czyli małżona wyruszam. Szukam nastrojów, zwyczajów i smaków. Atmosfery miejsc. Widoków. Zachodzę do lokalnej księgarni i udając poliglotkę od siedmiu boleści dukam, czy może dostanę książkę o lokalnej kuchni po angielsku lub rosyjsku. Bo gdzież ja te smaki znajdę - przecież nie w lokalnej pizzerii (basen Morza Śródziemnego latem (i nie tylko jak na razie) omijam duuuużym łukiem, więc pizzeria nie jest reprezentatywna) lub hamburgerowni. Poczytam chociaż o nich.

W Turcji niestety nie byłam. Ayran odkryłam (oj, wstydzam się, wstydzam) w centrum handlowym. To było parę lat temu i wśród innych przybytków z jedzeniem był jeden turecki. Coś podejrzewam, że mógł być rzeczywiście turecki, a nie podrabiany, bo dość szybko zbankrutował ku mojemu żalowi i gdy kolejny raz tam zawitałam, już go nie było. Otóż z napojów proponowali coca-colę i tajemnicze białe coś kręcące się stale w takiej machinie. Kto ciekawy, nos do kawy, oczywiście wybrałam białe coś. REWELACYJNE. Uwielbiam je od tamtego czasu wielce. Potem sobie pogrzebałam po różnych książkach i czasopismach, dopracowałam recepturę i sama robię. Częstuję krewnych i znajomych, którzy dzielą się na wielbicieli i wielce niechętnych. Obojętny nikt nie pozostaje :).

Ayran

składniki:

• 350 ml jogurtu naturalnego (może być też gęsty typu greckiego)
• 150 ml wody mineralnej (używam gazowanej, fajniejszy wychodzi)
• 1/4 łyżeczki czyli 1,25 ml soli

Wszystkie składniki (powinny być chłodne) połączyć i zmiksować. Ostatecznie wymieszać trzepaczką rózgową (a jak nie ma, to i widelcem od biedy można). 
Pić od razu.

Ayran rewelacyjnie gasi pragnienie. Lubię go zawsze, ale podczas upałów jeszcze bardziej.

W Polsce regionalnej najłatwiej znaleźć kebab lub pizzę. Wiem, bo jak już wychynę z domiszcza i sobie jeżdżę, to żywię do nich niechęć i upieram się przy jedzeniu innych rzeczy. Czasem łatwo nie jest...