Skórka pomarańczowa, czekolada i... ziarenka kawy.

Kaligrafia japońska.*

Sztuka.

Czarno - biała.

A przecież:

Skórka pomarańczowa nie oddaje nacisku pędzla i znak powstaje nieidealny...

Jest pełna koloru.

Zastanawialiście się kiedyś, że jedzenie ma kolor? 

A najpiękniejsze kolory to te nasycone? 

Je się oczami. Jak masz niejadka - kup pomarańczowe talerzyki. Zje więcej ;).

Szaro - białe industrialne kuchnie kibicują niejedzeniu. Jakoś nie chciałabym w nich biesiadować.

Pomarańczowy jest piękny, ogrzewa i przytula. Nawet jak przypomina robaka ;)?

Wprawdzie kandyzowana skórka pomarańczowa w gorzkiej czekoladzie już tak nie kusi kolorem, jak ta bez polewy, ale...

Uwielbiam. Namawia mnie smakiem i aromatem.  

Też kształtem. 

Zjedz mnie. A najpierw zrób.

Można ją robić z doskoku. Jak się znajdzie trochę czasu. I cieszyć się myślą, że już za parę dni, za dni parę... będzie. 

Skórka pomarańczowa w gorzkiej czekoladzie

Składniki:

•  2 spore pomarańcze
• 1/2 szklanki cukru (może też być fruktoza)
• 1/2 szklanki wody
• 2 tabliczki (200 g) czekolady

Pomarańcze dobrze umyć i sparzyć wrzątkiem. Obrać. Skórki włożyć do słoika, zalać wodą i odstawić. Resztę owocu można na przykład zjeść. Moja skórka stoi parę dni i codziennie zmieniam jej wodę. Tak się robiło, gdy pomarańcze były dostępne praktycznie tylko w okolicach świąt i wszystko z nich było na wagę złota ;). Wtedy mówiło się, że takie wymoczenie służy wypłukaniu przynajmniej części środków konserwujących, którymi pomarańcze są nasączone. I ja w to wierzę. Jeśli ktoś ma owoce z własnego drzewa, spokojnie może ten etap pominąć ;).

Skórkę wyjąć, opłukać, odciąć albedo i wyrzucić. Pokroić ją w paski.

Rozpuścić w rondelku wodę z cukrem. Wrzucić do niej skórkę i mieszając gotować na małym ogniu, aż cały płyn wsiąknie - wyparuje.

Od razu wyjąć na kratkę, ułożyć z odstępami (uwaga: lubi się sklejać) i zostawić na parę godzin (noc, dobę) do wyschnięcia. 

Już taka jest dobra i można ją spokojnie włożyć np. do puszki i podjadać.

Równie dobrze można ją obtoczyć czekoladą. 

W tym celu należy zatemperować czekoladę. Chyba, że komuś nie zależy, żeby była błyszcząca ;) - wtedy wystarczy ją po prostu rozpuścić na parze. Wkładać pojedynczo skórki, no najwyżej po parę, zanurzać, wyjmować na kratkę i zostawiać do zastygnięcia. Roboty przy tym trochę jest, ale naprawdę warto. 

Oprócz skórki w czekoladzie można też zrobić łamańce z ziarenkami kawy. Nie chciało mi się obtaczać ich pojedynczo - to już dla mnie za dużo zabawy. 

Ziarenka kawy w czekoladzie

Składniki:

• 1 tabliczka (100 g) gorzkiej czekolady
• ok. 1- 2 łyżki kawy w ziarnach
• ew. 2 szczypty chilli w proszku

Zatemperować czekoladę (lub po prostu rozpuścić ją na parze). Wsypać do niej ziarna kawy, szczyptę chilli, jak ktoś lubi i dobrze wymieszać. Wyłożyć na matę silikonową, rozpłaszczyć łopatką, zostawić do zastygnięcia. Można posypać drugą szczyptą chilli. Połamać na kawałki. Pałaszować ze smakiem ;). 

Niestety nie zmierzyłam, ile tej kawy dokładnie sypnęłam, więc jej ilość podałam orientacyjnie. Pewnie lepiej, jeśli będzie jej trochę za mało, niż za dużo. Ma się dać wymieszać, a poza tym zjedzenie za dużej ilości kawy też dobrze na nasz organizm nie wpływa. 

*Z kaligrafią japońską zetknęłam się dzięki Lechowi Żurkowskiemu. Wiem o niej stanowczo za mało, stąd pewnie odwaga, żeby pobawić się skórką w jej naśladowanie. Lech jest wspaniałym, ciepłym człowiekiem. Cieszę się, że go znam. O kaligrafii możecie się od niego dowiedzieć więcej na przykład na warsztatach. Te już się rozpoczęły, ale podobno jest tworzona lista rezerwowa. A poza tym można go spotkać w Ścieżce. 

Cała ta czekoladowość powstała z inspiracji Bei i jej czekoladowego weekendu. Naprawdę fajnie, że w tym roku mogłam już nareszcie do niego dołączyć.