Słoiki do przetworów i pasteryzacja.

Robię przetwory. Czasami. Co roku. Całkiem długo je przechowuję.

Nie lubię, gdy mi się psują. Czasem pasteryzuję je nawet dłużej, niż jest napisane w przepisie. 

Po pierwsze.

Trzeba wyparzyć słoiki. Porządnie umyte. 

W tym celu można do każdego nalać trochę wrzątku, pomajtać nim, żeby dotarł mniej więcej w każde miejsce i wylać. Wysuszyć słoiki. Trzeba uważać, żeby się nie poparzyć.

Można też nalać do każdego trochę wody, tym razem nie wrzątku. Wstawić do kuchenki mikrofalowej. Nastawić na maksa na dwie minuty. Wylać gorącą wodę. Wysuszyć słoiki. Ryzyko poparzenia jest wprawdzie mniejsze, ale też istnieje.

Przykrywki też trzeba wyparzyć. Na przykład włożyć do garnka, zalać wodą i gotwać ok. 10 minut od zagotowania. Odcedzić i wysuszyć.

Po drugie pasteryzacja.

Można wyłożyć garnek gazetą. Wstawić do niego zapełnione, z założonymi, ale nie do końca dokręconymi przykrywkami słoiki. Nalać do 2/3 ich wysokości wody i gotować na małym ogniu od zagotowania przez czas podany w przepisie. Wyjąć, sprawdzić czy się zamknęły. Jeśli nie, to nie pamiętam co się robi, bo i tak je dokręcam ;). Chyba tak można (choć teoria głosi inaczej), bo nigdy mi się nic nie zepsuło.

Po trzecie, jak ktoś jest leniwy.

I posiada piekarnik. 

To ja!

Gdy nadchodzi czas ładowania przetworów do słoików, to wkładam je otwarte do piekarnika. Obok układam przykrywki. Nastawiam go na 120 stopni i cierpliwie czekam. Wkładam rękawicę, wyjmuję po jednym słoiku, do gorącego wlewam gorący przetwór. Nakładam dopiero co wyjętą z piekarnika przykrywkę (też rękawicą) i leciutko wkładam - nie dokręcam. Słoik z powrotem wstawiam do piekarnika. I tak aż do wyczerpania przetworu (gorzej, gdy zabraknie słoików - zawsze ich na początku przygotowuję za dużo). Potem trzymam je w rozgrzanym piekarniku jeszcze przez czas przeznaczony na pasteryzację. Wyjmuję, ew. dokręcam przykrywki, odwracam do góry dnem, ustawiam na podstawce na gorące. Przykrywam ścierką i czekam aż wystygną (najczęściej zostawiam je na noc albo i dłużej). Odwracam i sprawdzam, czy się zamknęły. Tzn. leciutko próbuję otworzyć. Gdy mi się nie udaje, to jest ok. Gdy się udaje, to albo zjadamy zawartość słoika, albo jeszcze raz go pasteryzuję (wybieram to pierwsze ;) ).

To stanowczo mój ulubiony sposób na wyparzanie słoików i pasteryzację ;).

Tylko, że w tym wypadku też można się poparzyć :(

Na poparzenia mam Panthenol. Nieraz ratował mnie od bólu i niefajnych skutków moich działań w kuchni. Jeśli ci, co gotują, dzielą się na tych, co się tną i na tych, co się parzą, to ja stanowczo należę do tych drugich. Dlatego w kuchni stoi u mnie obowiązkowo Panthenol. Gdy się oparzę, to od razu psikam grubą warstwę pianki na uszkodzone miejsce. Nie polewam zimną wodą, nie schładzam. Nawet po dotknięciu do kratki w rozgrzanym do 230 stopni piekarniku (o ja głupia, czemu rękawiczka wisiała na miejscu, zamiast znajdować się na mojej ręce?), popsiukaniu i długim odczekaniu, nie odczuwałam specjalnych dolegliwości. 

Nie jestem lekarzem, wyżej opisane działania można stosować tylko na własną odpowiedzialność - może inni reagują inaczej?