Marynowane pomarańcze.

"Hobbit" w kinach bije rekordy popularności, a ja nie pamiętam, czy Gollum pojawił się już w nim, czy może dopiero w trylogii? I teraz co? Pójść do kina czy sięgnąć znowu po książkę? A może i to i to i mieć podwójną przyjemność? Tak, tak, tak zrobię, podwójną przyjemność... Dobrze czasem mieć sklerozę i zapominać ;).

Gollum skojarzył mi się, bo słoik z pomarańczami bym chętnie do siebie przytuliła, podjadała je po troszeczku, skrytożerczo i z uczuciem błogości, mrucząc co chwila: "moje skarby" i modląc się, żeby za szybko mi nie zniknęły. Sami rozumiecie - są pyszne :).

Marynowane pomarańcze.

składniki na 2 spore słoiki:

• 6 pomarańczy (ok. 1,2 kg)
• 1 kawałek (ok. 7-8 cm) cynamonu
• 1 łyżka nasion kolendry
• 1 łyżka nasion zielonego kardamonu (mierzę wyjęte środki ze skorupek)
• 1/2 łyżeczki ziaren czarnego pieprzu
• 1/2 łyżeczki goździków
• 25 dag cukru
• 25 dag płynnego miodu
• 1/2 szklanki białego octu winnego

Pomarańcze porządnie wyszorować namydloną szczoteczką. Dobrze opłukać. Sparzyć wrzątkiem. Wytrzeć. Pokroić (nie obierać) na plastry o grubości mniej więcej 1/2 cm. Włożyć do garnka, zalać wodą tak, by były przykryte. Gotować na maleńkim ogniu 30 minut. Odcedzić. Zostawić na sicie.
Cynamon, kolendrę i kardamon podgrzać na suchej patelni (najlepiej z grubym dnem) ciągle mieszając, aż zaczną pachnieć. Zdjąć z ognia. Cynamon połamać na parę kawałków. Kolendrę i kardamon utrzeć w moździerzu. Włożyć razem z cynamonem do garnka, dodać cukier, miód i ocet. Powoli, mieszając rozpuścić i doprowadzić do wrzenia. Zmniejszyć ogień i gotować 10 minut. Włożyć pomarańcze, przykryć, zagotować, na maleńkim ogniu gotować aż staną się szkliste. Trwa to ok. 20 minut.
Pomarańcze przekładać łyżką cedzakową do wyparzonych słoików dodając pieprz, goździki i kawałki cynamonu. Zalać marynatą. Zakręcić i studzić odwrócone.
Przechowywać w chłodnym miejscu co najmniej miesiąc.

Jejku, jakie one są dobre, jak się już przegryzą! Marynata robi się wspaniałym korzenno - pomarańczowym syropem. Dodaję te pomarańcze do herbaty. Albo kroję drobniutko, mieszam z sosem z pieczeni i podaję do mięsa. Skrytożerczo wyjadam same. Myślę usilnie, do czego jeszcze można ich używać. Ach.

Mam nadzieję, że nie skończę tak, jak Gollum :D. Mam łatwiej, on miał jeden skarb, a ja mogę zrobić ich dużo i nawet porozdawać w prezencie (część oczywiście, wszystkie byłoby sporą przesadą :) ).
Oprócz tego, że smaczne, to jeszcze wyglądają malowniczo :).

 

Przepis znalazłam w jakiejś wiekowej już "Kuchni" - dawno temu.