Pierniczki - nasza świąteczna tradycja.

Pamiętacie "Skrzypka na dachu"? Tradycję, z którą się zmagał główny bohater i którą zmieniał pod wpływem córek? Właśnie: zmieniał czy może rujnował, psuł?

Tradycja... 

Pierwsze skojarzenie: dom. Mój dom rodzinny.

Tradycja Wigilii. Babcina bułka z makiem, pyszna zupa grzybowa i smażone uszka. Zupełnie inne niż gotowane. Nielubiany kiedyś kompot z suszonych owoców i kisiel żurawinowy. Śledzie, do których przekonałam się z wiekiem. I karp, na którego nie ma już miejsca po zjedzeniu tego, co wcześniej i który właściwie w moim domu zniknął. 

Choinka, rozdawanie prezentów "przed słodkim" i śpiewanie kolęd.

Dzień ważny, taki na który się czeka i... który jest trudny. Do zorganizowania, do pogodzenia wszystkich oczekiwań i potrzeb. Zawód. Jeden, drugi, trzeci. Na przykład taki, że dostało się "tylko" tyle,  że mimo wielu trafionych prezentów nie było takiego, że ach. Z tego na szczęście już chyba wyrosłam :).

Tradycję kształtuję teraz ja. Szukam rozwiązań i usiłuję je apodyktycznie narzucać. Nie wychodzi mi to do końca dobrze. To nie jest  dobry trop. Z apodyktycznością mi nie po drodze.

Ale to prawda. Mam swój udział w kształtowaniu tradycji. Przekonałam się o tym parę, a może już paręnaście lat temu. Strasznie zapracowana, zaganiana postanowiłam któregoś roku zrezygnować z upieczenia pierniczków. Przecież nie były tradycyjne, w domu mojej babci i mojej mamy ich nie było, to ja z dziećmi zaczęłam je piec. Wg. przepisu muszą trochę poleżeć - robiliśmy je zazwyczaj na początku grudnia. Moje dzieci zorientowały się parę dni przed Wigilią: Mamo, a czemu nie ma pierniczków? Jak to? To niemożliwe, że ich w tym roku nie będzie!

To jedno z moich ulubionych wspomnień związanych ze świętami Bożego Narodzenia. Uczucie radości, że jest to dla nich ważne, że jest to nasze, że dołożyłam swój kamyczek do tradycji. Upiekliśmy je wtedy. Chyba niekoniecznie wymagają leżakowania. Były dobre jak zwykle. Nasze ulubione :).

Pierniczki

składniki na jedną sporą puszkę:

• 350 g mąki pszennej
• 180 g miodu (pół szklanki)
• 1 łyżka masła
• 1 jajko (najlepiej z wolnego wybiegu)
• 100 g cukru
• 1/2 łyżeczki sody
• szczypta soli
• 2 łyżeczki przyprawy do piernika 

 Mąkę wsypać do miski. Miód doprowadzić do wrzenia, wlać do mąki. Dobrze wymieszać nożem. Jak już trochę przestygnie, dodać resztę składników i pracowicie wyrobić ciasto.Wygniatać energicznie i długo (robię to mikserem). Ciasto rozwałkowywać cieniutko (1-2 mm) leciutko podsypując mąką.Wycinać ciasteczka. Układać na zimnej, posmarowanej masłem blasze (albo na macie silikonowej).Piec w temperaturze 165 stopni z termoobiegiem na jasnobrązowy kolor przez ok. 8 minut. Pierniczki są jasne, za ciemne są przepieczone i robią się gorzkawe. Przechowywać w puszce.

 Bardzo lubimy te pierniczki. Są kruche, słodkie, smaczne. Zawsze pieczemy je z więcej niż jednej proporcji. To cały rytuał i zabawa. Rodzinne wałkowanie, wybieranie foremek, wycinanie ciasteczek i pieczenie. W surowych można zrobić dziurkę rurką do napojów - wtedy można je wieszać. Świetnie się do tego nadają pod warunkiem, że nie użyjemy ostrej nitki, tylko muliny, kordonka, wełny lub jakiejś podobnej. Pięknie wychodzą udekorowane lukrem.

Pierniczki te rozwałkowane cieniutko prawie nie rosną i praktycznie nadają się od razu do zjedzenia. Jeśli ciasto będzie grubsze, to urosną i trochę zmienią kształt. Wtedy od razu po upieczniu robią się twarde i muszą poleżeć.
Praktycznie się nie psują.
Ciasto od razu po zagnieceniu nadaje się do pieczenia, ale też można je zawinąć w folię (żeby nie wyschło) i przechować w lodówce. Tydzień na pewno wytrzyma, sądzę że też dłużej.
Inspiracją był przepis na pierniczki całuski z książki "Wigilia" Hanny Szymanderskiej.

Pierniczki biorą udział w tegorocznym Festiwalu Pierniczków:



świetnie nadają się na prezenty:

 
 
są jak najbardziej wegetariańskie i wigilijne:



i na jeden kęs: