Suszone pomidory (nie) na słońcu

Dawno, dawno temu jadłam po raz pierwszy w życiu sałatkę caprese. Razem z wtedy niemężem. Byliśmy na romantycznej kolacji w restauracji. Mozzarella i pomidor, bazylia i oliwa. Do tego kulki chlebowe i masło czosnkowe. Fajne, smaczne. Godne powtarzania.
Mozzarella i pomidor, bazylia i oliwa. I jeszcze COŚ. Jakiś robak egzotyczny? Ruszyłam widelcem, nie ruszał się. Eee, chyba nie, nie ma tak instensywnie czerwonych robaków. I to ładnie czerwonych, a nie jak poparzona wrzątkiem skóra. Zjeść, nie zjeść, zjeść, nie zjeść... Nieśmiałość była we mnie wielka, ale ciekawość zwyciężyła. Spróbowałam. O matulu, jakie to było dobre! Niemąż, jak odważny rycerz, dopytał się, że to suszony na słońcu pomidor. Skondensowany smak pełen umami.
Znalazłam sklep (wcale nie było łatwo), który sprzedawał suszone pomidory. Cenę miały rozbójniczą. Delikates na wagę złota. Postanowiłam sama ususzyć. Nie na słońcu, nie mieszkam we Włoszech. W piekarniku....

Suszone pomidory

składniki:

• podłużne pomidory (np. odmiany San Marzano)
• sól do posypania (stosuję morską)
• gałązki ziół: tymianku, oregano
• ew. ząbki czosnku obrane i pokrojone w plasterki
• oliwa

Pomidory umyć, wytrzeć, przejrzeć i odrzucić nadpsute części. Przekroić wzdłuż na pół, wykroić ogonek z podstawą. Rozłożyć na blachach przykrytych papierem do pieczenia (można ściśle, pomidory podczas suszenia się kurczą). Lekko posolić. Suszyć w piekarniku nastawionym na 70 stopni (jeśli jest, włączyć termoobieg) z uchylonymi bardzo lekko drzwiczkami (wkładam między nie a piekarnik rękawicę kuchenną lub złożoną parę razy ściereczkę - powstaje szpara). Sprawdzać, czy pomidory są suche, ale jeszcze elastyczne.
Takie suszenie trwa dobrych parę, jeśli nie parenaście godzin. Robię to z przerwami (na sen, na wyjście do pracy itp.) i wtedy wyłączam piekarnik zostawiając uchylone drzwiczki.
Gdy pomidory będą już ususzone, włożyć je do gorących wyparzonych słoików, dodać do każdego słoika po parę plasterków czosnku i dwie gałązki ziół (umytych i dobrze osuszonych). Zalać oliwą. Pasteryzować 15 - 20 minut.

Do suszenia nadaje się gatunek podłużnych pomidorów o małej ilości soku i pestek. Właściwie powinno się je wyrzucić (sok i pestki, nie pomidory), ale tego nie robię (szkoda mi marnować). Choć pewnie to błąd, bo szybciej by schły. Podłużne pomidory zazwyczaj pojawiają się u mnie na bazarze pod koniec września. Gruntowe, smaczne. Kupuję, suszę, zamykam w słoikach zalane oliwą. A potem dorzucam do sałatki caprese (nie jest to klasyczna wersja :) ). I nie tylko.

Teraz suszone pomidory są tanie i dostać je można prawie wszędzie. A suszenie nie jest banalne. Prawdę mówiąc nie do końca lubię to robić. Trzeba uważać, by nie przesuszyć, ale też by nie została w nich mokrość. Tu bardzo dobrze w tym roku sprawdziło mi się postawienie blachy z prawie do końca ususzonymi pomidorami blisko kaloryfera - nie spaliły się, nie zrobiły się niczym wiór, a wszystkie doschły. Czasem się zdarza, że któryś zapleśnieje i ląduje w śmieciach. Wcale ich dużo nie wychodzi (bardzo zmniejszają objętość). Finansowo też się to średnio opłaca. Jest tylko jedno ale... Moje ususzone pomidory są dużo, dużo smaczniejsze niż te kupowane w sklepach. Może dlatego, że prawie wszędzie jest ich bieda wersja. Nie do końca zrobiona wg. sztuki, na pewno w oleju słonecznikowym, nie w oliwie. Wprawdzie można szukać zaufanego producenta tam, gdzie słońce jest gorące i pomidory na nim schną, ale... wolę już sama ususzyć :).