Piernikowe choinki.

Bardzo lubię takie choineczki. Prawda, że są urocze? Jednak tym razem to nie one będą bohaterkami.

Widać w moim przypadku z pierniczkami "nie o to chodzi by złapać króliczka, ale by gonić go". Piekę je co roku tylko w okolicach świąt Bożego Narodzenia. To takie wybitnie sezonowe ciasteczka. I zawsze eksperymentuję. Mimo, że wydawało mi się, że tym razem na pewno nie będę miała czasu na nowości - nie wytrzymałam. Wypróbowałam przepis Beaty Lipov na choinki. I? I wyszły bardzo dobre pierniczki. Do powtarzania, jak to orzekły dzieci. Czyli nie tylko dało się zjeść, ale były na tyle dobre, że warto zachować przepis. To duży komplement, bo dobrych pierniczków pojawiało się u nas sporo i mojemu potomstwu niełatwo dogodzić. Liczyłam wprawdzie, że wreszcie trafię na pasujące mi ciasto, które nie rośnie (wszak miały być choinki), ale tu się zawiodłam. Pierniczki urosły. Nie jakoś bardzo, ale jednak.Tak myślę... Może jednak pierniczki na choinki powinny być troszkę puchate? I może jest to ciasto na nie idealne?

Pierniczkowe choinki piekłam już nie pierwszy raz. Dodają świętom uroku, bardzo je lubimy. Czasem wychodzą mi krzywe, jakby wiatr wiał podczas ich tworzenia. Nigdy nie są idealne. Cóż, zazwyczaj to co zrobię (upiekę, ugotuję) wygląda nie do końca tak, jakbym chciała. :D Za to smakuje na szczęście całkiem ok.

Choinki robi się bardzo prosto. Wystarczy mieć komplet coraz to mniejszych foremek gwiazdek. Jeśli chcę zrobić choinkę, to piekę po dwie każdej wielkości plus jedną najmniejszą dodatkowo na czubek.

Potem ustawiam je jedna na drugiej, żeby ramiona jednej gwiazdki były na miejscu między ramionami drugiej.

Sklejam lukrem, doklejam gwiazdkę - czubek na samej górze. To jest najtrudniejsze z całej zabawy. No może obok lekkiego zwichrowania bocznego - trzeba choinkę od razu po sklejeniu obejrzeć ze wszystkich stron. Czasami jeszcze dodatkowo ozdabiam.

Z ciastami na pierniczki mam pewien kłopot. Zawsze wydają mi się za rzadkie i dodaję dużo więcej mąki niż w przepisie. Na szczęście jakimś cudem nigdy nie wyszły mi niesmaczne. Tak było i tym razem. To co zagniotłam wg. przepisu było lejące. Nijak nie przypominało takiego do wałkowania. Dodałam 2 szklanki mąki.
Drugi problem jaki mam, to mierzenie miodu szklankami. Jest on tak klejący, że aż strach. Przeliczam zawsze te szklanki na gramy i go ważę (1 szklanka miodu to 360g). Może ta metoda powoduje, że daję go jednak więcej i stąd konieczność dodania mąki?

Pierniczki

• 1 i 1/2 szklanki czyli 540 g miodu
• 150 g masła
• 1 szklanka cukru pudru
• 1 opakowanie przyprawy do pierników
• 840 g mąki (czyli 1/2 kg z przepisu + moje dodatkowe 2 szklanki)
• 1 łyżeczka sody oczyszczonej
• szczypta soli
• 1 jajko

Mąkę przesiać, wymieszać z sodą i solą.

Miód  podgrzać (nie zagotować) od czasu do czasu mieszając z masłem, cukrem i przyprawą do pierników. Odstawić do ostygnięcia. Wlać do mąki, dodać lekko roztrzepane jajko i wyrobić gładkie, elastyczne i lśniące ciasto.

Rozwałkować podsypując mąką na grubość ok. 1 cm - może trochę mniej. Wyciąć kształty. Układać z odstępami - trochę rosną. Piec na macie silikonowej lub papierze do pieczenia ok. 15 minut w 180 stopniach (z termoobiegiem 160-170 stopni). Studzić na kratce.

Po wystudzeniu sklejać lukrem.

Z tego ciasta wychodzą też fajne pierniczki w innych kształtach. Nie trzeba koniecznie piec choinek. :)

Autorka przepisu piecze kółka i z nich skleja drzewka, ale wychodzą bardziej przysadziste. Wolę swoje smuklejsze z gwiazdek.  
Jeszcze lukier... O lukrze będzie niedługo... Już jest!